داستان كوتاه 704

          مدیر 
            بازدید : 307
          یکشنبه 09 آذر 1399
           نظرات (0)
        

💎خیلی روزای عجیب و غریبیه ، نه میتونیم زنگ بزنم به کسی که بگیم حالمون بده ، بیا ... نه میتونیم جایی بریم ، نه میشه مسافرتی رفت با دوستا ، نه هیچ با هم بودن هایی که بارِ این غم هارو کم تر کنه ... خوبیه این قرنطینه همین بود ، همین درسِ بزرگ ، بهت یاد داد که تو زندگی یه جاهایی فقط خودت باید گلیمتو از اب بکشی بیرون ... اینکه صبح با تمومِ دلتنگیات بیدار شی و به یه کافی میکس کنار خودت ، دعوت بشی ... این روزا فقط میشه خودتو مهمونِ خودت کنی... یوقتایی بپذیر شرایط سخته و هرچی بیشتر دست و پا بزنی ، پایین تر میری ، پس صبر کن ، اروم بگیر ، همینکه امید داشته باشی ناامیدی رو هرچند ب سختی از خودت دور کنی ، کم کم کور سویی چشاتو نوازش میده ... پس این روزا فقط نفس بکش ، نفس بکش ، نفس بکش تا رد بشه ، تا تموم شه ، تا دوباره بتونیم کنار هم باشیم ، بتونیم همو بغل کنیم ..‌. بتونیم همو ببوسیم ... ✍️#پناه_خطیر

ارسال نظر برای این مطلب