حكيم فرزانه اى پسرانش را چنين نصيحت مى كرد: عزيزان پدر! هنر بياموزيد،
زيرا نمى توان بر ملك و دولت اعتماد كرد، درهم و دينار در پرتگاه نابودى است،
يا دزد همه آن را ببرد و يا صاحب پول، اندك اندك آن را بخورد،
ولى هنر چشمه زاينده و دولت پاينده است، اگر هنرمند تهيدست گردد،
غمى نيست زيرا هنرش در ذاتش باقى است و خود آن دولت و مايه ثروت است،
او هر جا رود از او قدرشناسى كنند، و او را در صدر مجلس جا دهند،
ولى آدم بى هنر، با دريوزگى و سختى لقمه نانى به دست آورد.
مطالب مرتبط
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
نویسندگان
لینک دوستان
نظرسنجی
به نظر شما محتوای وبلاگ چطور بود؟
آمار سایت
کدهای اختصاصی