داستان کوتاه 605

          مدیر 
            بازدید : 255
          یکشنبه 19 آبان 1398
           نظرات (0)
        

پسر کوچولو به مادر خود گفت: مادر داري به کجا مي روي؟

مادر گفت:عزيزم بازيگري معروف که از محبوبيت زيادي برخوردار است به شهر ما آمده است. اين

طلايي ترين فرصتي است که مي توانم او را ببينم و با او حرف بزنم، خيلي زود برميگردم. اگر او وقت

آن را داشته باشد که با من حرف بزند چه محشري مي شود.

و در حالي که لبخندي حاکي از شادي به لب داشت با فرزندش خداحافظي کرد.... حدود نيم ساعت

بعد مادرش با عصبانيت به خانه برگشت.

پسر به مادرش گفت: مادر چرا چهره ي پريشاني داري؟ آيا بازيگر محبوبت را ملاقات کردي؟

مادر با لحني از خستگي و عصبانيت گفت: من و جمعيت زيادي از مردم بسيار منتظر مانديم اما به ما

خبر رساندند که او نيم ساعت است که اين شهر را ترک کرده است. اي کاش خدا شهرت و محبوبيتي

را که به اين بازيگر داده است به ما داده بود.

کودک پس از شنيدن حرف هاي مادر به اتاق خود رفت ولباس هاي خود رابيرون آورد و گفت: مادر

آماده شو با هم به جايي برويم من مي توانم اين آرزوي تو را برآورده کنم.

اما مادر اعتنايي نکرد و گفت: اين شوخي ها چيست او بيش از نيم ساعت است که اين شهر را ترک

کرده است.حرف هاي تو چه معني اي ميدهد؟

پسر ملتمسانه گفت: مادرم خواهش مي کنم به من اعتماد کن، فقط با من بيا. مادر نيز عليرغم ميل

باطني خود درخواست فرزند خود را پذيرفت زيرا او را بسيار دوست مي داشت.بنابراين آن دو به

بيرون از خانه رفتند.

پس از چندي قدم زدن پسر به مادرش گفت: رسيديم. در حالي که به کليساي بزرگ شهر اشاره مي

کرد.

مادر که از اين کار فرزندش بسيار دلخور شده بود با صدايي پر از خشم گفت: من به تو گفتم که الان

وقت شوخي نيست.اين رفتار تو اصلا زيبا نبود.

کودک جواب داد: مادر تو در سخنان خود دقيقا اين جمله را گفتي که اي کاش خدا شهرتي و

محبوبيتي را که به اين بازيگر داده است به ما داده بود پس آيا افتخاري از اين بزرگتر هست که با

کسي که اين شهرت و محبوبيت را داده است نه آن کسي که آن را دريافت کرده است حرف بزني؟

آيا سخن گفتن با خدا لذت بخش تر از آن نيست که با آن بازيگر محبوب حرف بزني؟وقتي خدا هميشه

در دسترس ماست پس چه نياز به بنده ي خدا.

مادر هيچ نگفت و خاموش ماند.

ارسال نظر برای این مطلب